Na pewno, gdyby zapytali nas, co najstarszy tekst w języku hiszpańskim w historii Nie wiedzielibyśmy, co odpowiedzieć, ale odważylibyśmy się stwierdzić, że jest on przechowywany gdzieś w Bibliotece Narodowej lub w jakimkolwiek muzeum w Hiszpanii, ale ku niedowierzaniu prawie wszystkich, najstarszy tekst w języku hiszpańskim został znaleziony obecnie w Szkocji w rękach jednostki.
Ten tekst, który ma 32 ryciny i 44 folio, nosi tytuł „Historia siedmiu mędrców Rzymu” i znalazła go profesor María Jesús Lacarra, która pracuje na co dzień na Wydziale Literatury Uniwersytetu w Saragossie, co najmniej w ciekawy sposób.
I to jest to, że ten nauczyciel natknął się na inkunabuły podczas przeglądania prac, które znajdowały się w angielskiej cyfrowej bazie danych na temat inkunabułów. W aktach roboczych zaznaczono, że aby uzyskać więcej informacji o pracy, należałoby udać się do Biblioteki Edynburskiej. Ta aragońska nauczycielka oczywiście nie chodziła do Biblioteki, ale skontaktowała się z nimi, co pomogło jej skontaktować się z właścicielką, która w końcu po żmudnych negocjacjach zdecydowała się wysłać jej zeskanowaną kopię pracy do jej badań. analiza.
Ta praca jest bardzo popularna na całym świecie i została przetłumaczona na praktycznie wszystkie istniejące języki. Początkowo uważa się, że Mogła należeć do hiszpańskiego domu królewskiego w XIX wieku, który został przejęty po wydrukowaniu go w Saragossie. Później dzieło przeszło w ręce angielskiego malarza Charlesa Fairfaxa Murraya, wielkiego miłośnika książek i malarstwa, który po jego śmierci był świadkiem licytacji jego prestiżowej kolekcji. Na aukcji tej inkunabuł prawie na pewno został zdobyty przez jego obecnego właściciela.
Niewątpliwie jest to bardzo ciekawe i bezcenne znalezisko, którego niestety i na razie nie da się zachować i wystawić w Hiszpanii ani w jakimkolwiek kraju, w którym hiszpański jest językiem urzędowym i będzie kontynuowany w Szkocji, gdzie jego właściciel nie ma. w jego posiadaniu najstarszy w historii tekst w języku hiszpańskim.
Świetne odkrycie, miejmy nadzieję, że wkrótce go spotkamy.
Gratulacje !!!
Intryguje mnie, co mówi tekst...
Czy masz na myśli XIX wiek p.n.e. ?
Cóż, ten słabo napisany artykuł nie pozostawia wątpliwości:
Czy malarz zmartwychwstał, aby zobaczyć aukcję?
Jaka jest data dokumentu? Oczywiście to od s. XIX nie jest bardzo stara….
Czy jest starszy niż romans Cid z XII/XIII wieku?
„Później dzieło przeszło w ręce angielskiego malarza Charlesa Fairfaxa Murraya, wielkiego fana książek i malarstwa, który po jego śmierci był świadkiem aukcji jego prestiżowej kolekcji”. Szczęśliwy angielski malarz, który po śmierci zobaczył swoją kolekcję na aukcji. Musiał sprzedać duszę diabłu, żeby zobaczyć aukcję. Co za godny pożałowania artykuł, jak źle wszystko wyrażał. Autor powinien się rumienić.
Widząc, jak jest napisane i jakie są w nim niespójności, można wątpić w prawdziwość wiadomości.
Zgadza się, myślę też, że nie należy się temu więcej przypisywać.
Nie dość, że jest źle napisana, to jeszcze brakuje jej rygoru. Inkunabuły to drukowana książka, to znaczy ostemplowana metodą drukowania, zwykle nazywaną drukowaniem. Najstarsze znane księgi drukowane pochodzą z XV wieku, więc zgodnie z tym, co mówi nam tekst, musielibyśmy założyć, że te inkunabuły w języku hiszpańskim można było prześledzić co najwyżej do tamtego wieku, czyli do XV wieku. Ale nie, wtedy nie byłby to najstarszy tekst w języku kastylijskim, więc ponownie musimy poprawić artykuł i miejsce, w którym umieszcza się inkunabuły, aby przypuszczać, że oznacza „oświetlone” lub „zminiaturyzowane”, które są książkami na pergaminie, a nie na papier, podobnie jak Druk, wykonywali zwykle ręcznie mnisi i kopiści. Jeśli obraz dostarczony w artykule jest powiązany z wyżej wymienionym tekstem, jest to obraz ręcznie oświetlonej książki na dziecięcej skórze zwanej pergaminem. W tym przypadku moglibyśmy założyć, że te znajdujące się w klasztorze Valpuesta, 90 kilometrów od stolicy Burgos, są wcześniejsze. Odnaleziono tam najstarsze dokumenty (z IX w.) zawierające terminy w języku hiszpańskim, w zdaniach, w których zanikała łacina i doceniano logiczny porządek nowego języka.
Pisma te były znane jako Cartulary of Valpuesta, a klasyczny historyk i odniesienie do języka, Ramón Menéndez Pidal, wspomniał o nich już w swoim studium Origen del Español.
Nic dziwnego, że być może po tylu niekongruencji malarz i kolekcjoner Charles Fairfax Murray wstaje z grobu, aby ponownie uporządkować
Mówi też, że „widział, jak jego kolekcja została wylicytowana po jego śmierci…” Jak się masz?
A zdjęcie pochodzi z książki napisanej w czymś, co wygląda na francuski ...
Średniowieczny tekst ilustrowany „rycinami”? Zobaczmy, czy trochę się uczymy!